Μπορείς κι εσύ να κλοτσήσεις το φασισμό

Χτες βράδυ πριν κοιμηθώ διπλοκλείδωσα την πόρτα. Ένα περίεργο γρατζούνισμα φόβου.

Σήμερα το πρωί έχει έναν δειλό ήλιο στον ουρανό και αναρωτιέμαι για εκείνο το φόβο.

Χιλιόμετρα λίγων χιλιάδων με χωρίζουν από τη ΓΑΔΑ από τις γειτονιές που στις κάλπες κατέληξαν ψηφοδέλτια σταυρωμένα κάτω από ένα σύμβολο, που θυμίζει τη σβάστικα του Χίτλερ. Ναι, ξέρω! Θα μου πεις, εσύ που “δεν ψήφισες Χ.Α. αλλά παρ' όλα αυτά έχει και τα δίκια της...” ότι αυτό το σύμβολο είναι ο αρχαιοελληνικός μαίανδρος. Και αναρωτιέμαι, πότε έμαθες το μαίανδρο εσύ; Τώρα που σου το είπαν οι σταυρωμένοι σου, έτσι δεν είναι;

Χτες ήταν σαν να ξυπνήσαμε μετά από ένα κακό όνειρο. Η είδηση ήταν ότι συνελήφθησαν οι Χρυσαυγίτες. Στιγμιαία χαμογελάσαμε και μετά άρχισε πάλι η δυσπιστία και τα δυσοίωνα του Έλληνα. “ Σε ένα μήνα το πολύ θα είναι έξω!”, “ Έγιναν οι συλλήψεις για να περάσουν νέα μέτρα”, “ Αυτούς τους βάλατε μέσα. Οι υπόλοιποι που μας πίνουν το αίμα;” . Δηλαδή-για να καταλάβω-επειδή το κράτος έχει γίνει κώλος(με το συμπάθιο κιόλας) επειδή μας χτυπάνε όπου μπορούν, θα πρέπει να αφήσουμε έξω τους δολοφόνους; Δεν καταλαβαίνω τη λογική σου Έλληνα!
Πώς ζητάς σωτηρία, όταν δεν μπορείς να τη δεχτείς;
Υπάρχει κάποιο στοιχείο που μας λέει πως αν δεν γίνονταν οι συλλήψεις, η Ελλάδα θα αντιστεκόταν σθεναρά στα νέα μέτρα και μετά θα ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα;
Συγγνώμη κιόλας, αλλά τι άρρωστες απόψεις είναι αυτές;

Ας χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα.
Αν δολοφονούσε ο οιοσδήποτε ένα μέλος της οικογένειάς σου την τρέχουσα περίοδο στη χώρα, δε θα ζητούσες την τιμωρία του, μόνο και μόνο επειδή η χώρα πάει κατά διαόλου και επειδή οι πολιτικοί σου πίνουν το αίμα; Αν δολοφονούνταν ο γείτονας σου και το όπλο του δολοφόνου είχε φτάσει δίπλα στο σπίτι σου, θα αδιαφορούσες για την τιμωρία του και θα έλεγες τα ίδια που λες και τώρα;

Προσπάθησε καλύτερα να πεις στο παιδί σου πόσο σωστό είναι αυτό που συμβαίνει. Πως στην Ελλάδα της διαφθοράς του 2013, στην Ελλάδα τη χτυπημένη από τους κρατούντες-εντός και εκτός συνόρων-, στην Ελλάδα που κάποιοι καταδίκαζαν σε θάνατο τη διαφορετικότητα,χτες φάνηκε μια αχτίδα φωτός! Πες του πως η δικαιοσύνη ξύπνησε. Πες του πως εκείνοι που δε σέβονται το διπλανό τους, χρήζουν τιμωρίας. Μίλησε του για την ισότητα των ανθρώπων. Μίλησε του για την ομορφιά της διαφορετικότητας. Πες του την αλήθεια για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά ανθρώπων τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα της δημοκρατίας και των ελευθεριών. Του μίλησες αλήθεια για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία; Όχι, μη μου πεις κι εσύ “για ποια Δημοκρατία μιλάμε!”. Αν δεν εξηγήσεις στο παιδί σου τι είναι Δημοκρατία, πώς θα αναγνωρίσει την αξία της; Πώς θα την αναζητήσει; Πρόλαβε να μιλήσεις εσύ στο παιδί σου για τα ωραία, πριν προλάβουν οι κακοί να του πασάρουν τις δικές τους “αλήθειες”.

Δώσε στο παιδί σου ελπίδα, χωρίς να το φλομώνεις με ψέματα, αλλά και χωρίς να το ποτίζεις με τις δικές σου φοβίες. Άσε το να δημιουργήσει μόνο του, ίσως έναν καλύτερο κόσμο. Μάθε το να αγαπάει τον πιο ανοιχτόχρωμο ή τον πιο σκουρόχρωμο συμμαθητή του, εκείνον που δεν είναι τόσο όμορφος ή εκείνον που δεν σκέφτεται το ίδιο γρήγορα.

Μην αρχίσεις να του λες τους φόβους που σου εμφύσησε η εμπειρία σου. Πες του μόνο τις εμπειρίες σου. Αφηγηματικά, χωρίς προσπάθεια να του μεταδώσεις την κρίση σου.

Πες του πως ναι, η δικαιοσύνη έχει δράσει πολλές φορές πολύ άδικα, αλλά ίσως χτες, ίσως σήμερα η δικαιοσύνη να ξύπνησε. Ίσως τα πράγματα να παίρνουν σιγά σιγά το δρόμο τους. Και ξέρεις κάτι, όλα πρέπει από κάπου να αρχίσουν. Γιατί να μην είναι αυτό η καινούρια αρχή;

Θέλω να ζήσω πάλι στην Ελλάδα που δε φοβόμουν να κυκλοφορήσω στους δρόμους. Στην Ελλάδα που ο Χίτλερ ήταν για τα παιδιά το κακό, και όχι στην Ελλάδα που τον συναντάω πλέον στα ψηφοδέλτια με δεκάδες ονόματα.

Και τέλος τέλος γιατί πιστεύεις ότι ο φασισμός είναι το πρόσχημα για να σου περάσουν νέα μέτρα και δε σκέφτεσαι πως ίσως τα νέα μέτρα να είναι το πρόσχημα για να σου νομιμοποιήσουν και να σου επιβάλουν το φασισμό; Εξάλλου αυτός είναι πολύ πιο επικίνδυνος.

Σκέψου! Μη γίνεσαι αυτό που θέλουν!

Σάπιο κόκκινο

Ματωμένα τσιγκέλια
κρέμονται έξω από το ανοιχτό σου παράθυρο

Με μια κατάλευκη κλωστή
κρεμασμένες ψυχές ανθρώπων

Ημέρα καθαρή
όπως αυτές που δίνουν στα δελτία καιρού...των 8

Και μετά πιάνει καταιγίδα

Ένας αλήτης αέρας ταλαντεύει τα σχοινιά

Και μυρίζει σάπιο κόκκινο
ολόκληρη η ζωή.