Χωράει η αγάπη;

Άραγε
Όταν η αγάπη δε χωράει σε ζωές, πού πάει;
Χάνεται;
Μη μου μιλάς!
Έτσι κι αλλιώς θυμάμαι.
Η αγάπη χωράει παντού.
Χωράει...
σε ήχους μουσικής, χωρίς στίχο.
σε ένα διθέσιο καναπέ(κι ας μη χωράς εσύ. Εκείνη χωράει).
σε κάτι απογεύματα με βροχή.
σε ένα χαρτάκι μιας lacta-σημειωμένο κάτι.
σε οικογενειακές μαζώξεις-"Θέλω να είσαι εκεί.Σε παρακαλώ".
σε κουτιά με σοκολάτες-για μένα.
σε σκηνές ζήλιας.
σε δύο μάτια βουρκωμένα-"Συγγνώμη".
σε έναν πίνακα-δικό μου,για σένα-άραγε πού να 'ναι τώρα;
σε χέρια τανάλιες-"Μη φύγω..."-μα έφυγες.
σε μια παγωμένη αίθουσα αεροδρομίου-τότε. Θυμάσαι;
Μπορεί να χωρέσει παντού η αγάπη;
Στα μάτια σου δε χώρεσε.
Τη θυμάμαι να γίνεται σταγόνες.
Να κυλάει στο πρόσωπό σου και να σπάει στο γκρίζο πάτωμα μιας παγωμένης αίθουσας αεροδρομίου.

Να γίνεται κομμάτια.
Τη θυμάμαι.
Ξέρεις...
Νομίζω πως την ξαναείδα απόψε...εκείνη την αγάπη.
Χωράει;
σε μια ακαταλαβίστικη σελίδα στο διαδίκτυο...
Χωράει εκεί;
Την είδα.
Όχι, δεν της χαμογέλασα-όσο κι αν ξέρω ότι αυτό το χαμόγελο περίμενες πάντα.
Δεν της χαμογέλασα.
Έμαθα να είμαι αδιάλλακτη με την αγάπη.
Ξέρεις...
θέλω να σου εξομολογηθώ κάτι...(και ξέρω πως πάντα εδώ χαμογελάς)
Τελικά η αγάπη δε χωράει παντού.
Δε χωράει μέσα μου.