Πάλι εδώ

Μακρά απουσία, το ξέρω.
Απουσία από τη στήλη, απουσία από την πόλη, απουσία από τη χώρα.

Επέστρεψα πριν ένα μήνα και προσπαθώ να βάλω σε τάξη εκκρεμότητες, υποχρεώσεις, σκέψεις.
Αλλά τα γεγονότα με προλαβαίνουν διαρκώς, όπως λένε και τα δελτία των 8.

Έφυγα-που λέτε-ένα ζεστό πρωί του Σεπτέμβρη από την καλοκαιρινή ακόμη Ελλάδα και προσεδαφίστηκα όπως όπως στο κρύο Βέλγιο με προορισμό τα βόρεια της Γαλλίας. Όχι, μη βιαστείτε να με μακαρίσετε. Δεν απελάμβανα τον τίτλο της τουρίστριας. Δε φόρεσα ένα μεγάλο καπέλο και δεν ντύθηκα τη γαλλική φινέτσα-όπως ίσως σκιαγραφείται η εικόνα στο μυαλό σας.

Τουναντίον. Πήρα μαζί μου μερικά ρούχα, που έτσι κι αλλιώς δε με ένοιαζε η ύπαρξή τους και έγραψα πάνω στο διαβατήριο της σκέψης μου “ευκαιριακός οικονομικός μετανάστης”.Ναι, καλά διαβάσατε. Πήγα στη Γαλλία για δουλειά. Ένα δεκαήμερο δουλειάς στον τρύγο, υποτίθεται ότι θα μας εξασφάλιζε ικανοποιητικά κέρδη, δουλεύοντας υπό καθεστώς ομάδας. Η λέξη “καθεστώς” προσωπικά με πιέζει και για κάποιο λόγο δε χρήζει του απόλυτου σεβασμού μου, αλλά και για τις ομάδες αλλιώς τα διδάχτηκα εγώ στην παιδαγωγική μου πορεία. Τέλος πάντων.

Η αλήθεια είναι πως οι εργασιακές σχέσεις που γεύτηκα στη Γαλλία δεν ήταν και τόσο “ευρωπαϊκές”. Τα δε πράγματα στην ομάδα εργασίας, μάλλον θα προκαλούσαν την ένσταση εκείνου του έρμου του Αριστείδη του Δίκαιου. ΄Άνιση δουλειά μοιρασμένη σε ίσα κέρδη. Ένας συρφετός από κουλές καταστάσεις, που αν υπήρχε πνεύμα συνεννόησης, μάλλον θα με έκαναν να γελάω. Τώρα, όσοι από εσάς θεωρείτε τη σαμπάνια κάτι σαν το νέκταρ των θνητών και τις παντός τύπου καταχρήσεις ελκυστικές, μάλλον θα συνεχίζετε να μακαρίζετε την τύχη μου. Εγώ από την άλλη, θέτε γιατί είμαι στρυφνή, θέτε γιατί απλά δε γουστάρω τη γαλλική κουζίνα, θέτε γιατί με θυμάμαι εν Ελλάδι να με πιέζουν για να πιω ένα ποτηράκι Moët κι εγώ να κάνω το “βαρύ πεπόνι”, πάντως μετά από τον 3ο φελλό σαμπάνιας που έσκασε, έβλεπα το αφρίζον ποτό και ήθελα να ξεράσω (με το συμπάθιο κιόλας).

Λεπτομέρειες γι' αυτή την εμπειρία δε θα σας πω, μιας και τα 'πα ουκ ολίγες φορές από τη μέρα της επιστροφής μου. Κι επίσης δεν είναι η ώρα τώρα για αναπόληση συγχύσεων. Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω πως η συνέχεια του ταξιδιού με ένα σάκο στην πλάτη, έσβησε για μένα την κατήφεια  των προηγούμενων ημερών κι επίσης μου επέστρεψε τα 3-4 κιλά που χάθηκαν κάπου μεταξύ γαλλικής διατροφικής νοοτροπίας και αμπελιού. Και ακούω το αγγελάκι του νου μου – ω Θεέ μου χάλασε κι αυτό! Πώς εκφράζεται έτσι; - να λέει: Ποιος τα χέζει τα κιλά μπροστά σε εκείνο το τεράστιο άγγιγμα στο παγκάκι του σταθμού των Βρυξελλών;

Ξέρετε, οι άνθρωποι είμαστε περίεργα όντα. Άλλες φορές μπορούμε να σβήσουμε σε δευτερόλεπτα χαράς και ευτυχίας, λύπες και πόνους χρόνων. Και άλλοτε μπορούμε να πνίξουμε σε ολιγόλεπτους καβγάδες και σε στιγμιαία άσχημες καταστάσεις, αγάπες και ευτυχίες σημαντικές. Εγώ που αυθόρμητα επιλέγω το πρώτο, μάλλον κινδυνεύω να χαρακτηριστώ αφελής ή έστω ρομαντική(με την αρνητική όμως εκείνη έννοια που πλέον αποδίδουν στη λέξη). Ε και; θα σας απαντήσω. Μέσα σε αυτό το μουντό περιβάλλον που πλέον καταπίνει αργά και βασανιστικά τη χώρα κι εμάς- όπως ένας Πύθωνας καταπίνει ένα πρόβατο – προτιμώ να βγάλω εκείνες τις μπογιές που πήρα για τα μαθήματα ζωγραφικής στο kristiboni και να αρχίσω να τα εκσφενδονίζω σε ό,τι μαύρο και αρνητικό περιφέρεται γύρω μου, κολλάει επάνω μου και απαιτεί να μου αλλάξει τη χαρά της ζωής και το μπιριμπόγκολο μυαλό μου.

σσ.
Συμβαίνουν πολλά αυτό τον καιρό. Γύρω μας, δίπλα μας, μέσα μας. Ελπίζω να έρθει η στιγμή που θα σας τα εξιστορήσω ή θα σας τα σχολιάσω με ένα τεράστιο χαμόγελο, πίνοντας ένα ποτήρι Glühwein, τρώγοντας ένα Berliner και σουλατσάροντας σε χριστουγεννιάτικες αγορές. Για έναν περίεργο λόγο, θα φοράω σώνει και ντε ένα μακρύ κασκόλ(χρώμα δεν έχω επιλέξει ακόμη, αλλά σίγουρα δε θα ταιριάζει με την έλλειψη χρωμάτων που βίαια προσπαθούν να μας επιβάλλουν οι νικητές και οι ηττημένοι των εκλογικών αναμετρήσεων). Και μουσική. Σε παρόμοια κάδρα η μουσική που πετάω είναι κάτι τέτοιο. Και όσοι τυχόν έχετε παρόμοιες εικόνες και εμπειρίες, σίγουρα θα με καταλάβετε.

Σας κλείνω συνωμοτικά το μάτι.

Εδώ: http://www.kristiboni.gr/index.php/2011-05-19-10-39-05/2011-05-19-14-23-09/672-pali-edw