Κυριακή εκλογών
…εκεί, στα έξω τραπεζάκια του καφενείου της οικογένειας,
άκουσα τα μικρά να τραγουδάνε πως «ο δρόμος είχε τη δική του
ιστορία…ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία…». Χαμογέλασα περήφανη, μιας κι εγώ
τα μύησα στους ήχους του Λοΐζου πριν από καιρό. Θέλω να καταλάβουν και να
σεβαστούν την έννοια της ελευθερίας-κάπως έτσι τη διδαχτήκαμε κι εγώ και η μαμά
τους στην οικογένεια, μέσα από μελωδίες, στίχους και ρητορικά ερωτήματα. Τα
μικράκια μας έχουν δικαίωμα να συστηθούν με τέτοιες έννοιες ,αλλά και με τα
όριά τους. «Η ελευθερία μας σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου».
Κάπως έτσι δεν το έλεγε ο Βολταίρος; Μόνο που τα μικράκια μας είναι νωρίς ακόμη
να συστηθούν με πρόσωπα. Οι έννοιες προέχουν. Οι έννοιες εκείνες που μπορούν να
προάγουν το πνεύμα. Οι έννοιες εκείνες που σε 3 δεκαετίες θα τραγουδάνε-ελπίζω-
στα δικά τους μικράκια.
Το βράδυ της Κυριακής τρόμαξα!
Τι
εννοείτε 21 Χρυσαυγίτες στη Βουλή; Είστε σίγουροι για αυτό το σχεδόν 7%;
Μήπως με πήρε ο ύπνος στον καναπέ και βρίσκομαι εν μέσω εφιάλτη; Σκέφτηκα το
μικρούλη μου κατάμαυρο από τον καλοκαιρινό ήλιο και τρόμαξα που δε συνάδει με
τα πρότυπα της άριας φυλής. Τρόμαξα που του μαθαίνουμε για την ισότητα των
ανθρώπων. Τρόμαξα που του μαθαίνω εκείνο το σύνθημα : «Τα σύνορα είναι χαρακιές
στο σώμα του πλανήτη». Τρόμαξα που του
λέω να κάνει παρέα στο κοριτσάκι που ήρθε από την Αλβανία φέτος το χειμώνα.
Τρόμαξα που του τραγουδάμε την αγάπη και που του μαθαίνουμε να ζωγραφίζει με
χρώματα. Τρόμαξα που θα κυκλοφορεί στους ίδιους δρόμους με αυτό το 7% που
συνδέει στα συνθήματά του το αίμα με την τιμή. Στους ίδιους δρόμους με εκείνους
που δεν έμαθαν να λένε «γεια χαρά», αλλά να σηκώνουν το χέρι τους σε έναν
χαιρετισμό που προσωπικά με κάνει να ανατριχιάζω.
Όχι, δε μου φαίνεται αστείο αυτό. Ούτε καν κακόγουστο. Δε
μου φαίνεται ασήμαντο και αναμενόμενο και δεν μπορώ να το δεχτώ , γιατί
θυμάμαι-την πενταετία που έζησα σαν παιδί στη Γερμανία-την αδερφή μου να
γυρνάει από το σχολείο κλαίγοντας, γιατί μεγαλύτερα παιδιά του σχολείου, την έσπασαν στο ξύλο,
μιας και δεν ταίριαζε ούτε εκείνη με τα πρότυπα της δικής τους άριας φυλής.
Κι έτσι ο τρόμος γίνεται θυμός. Κι έτσι σου λέω πως δε με
ενοχλούν οι μετανάστες που παίρνουν τις δουλειές, που δε θα έκανες ποτέ εσύ
φουσκωτέ κακομαθημένε ακροδεξιέ, αλλά με ενοχλείς εσύ. Εσύ, που δεν έχεις το
στοιχειώδη νου να καταλάβεις πως ασπάζεσαι μία θεωρία που ξεκίνησε πολεμώντας
ακόμη κι εσένα. Εσένα που κατά τύχη επιβίωσαν οι πρόγονοί σου της κατοχής κι
έτσι γεννήθηκες. Εκτός κι αν ο παππούς σου λεγόταν Αρτέμης και δεν τέθηκε ποτέ
θέμα αντίστασης, παρά μόνο η υποδούλωση είναι στο αίμα σου και τώρα ο
κομπλεξικισμός σου σε οδηγεί με κάθε τρόπο να αποβάλεις τα σημάδια της.
Στην Ελλάδα της δημοκρατίας δεν έχουμε ακόμη διδαχθεί την
έννοια της δημοκρατίας και-με όλα τα δικαιώματα που οι αρχές της μας
παρέχουν-εσείς επιμένετε να τη στρέφετε εναντίον του ανθρώπου. Κύριοι του 7% ,
υπερασπίζεστε με το αίμα-όχι το δικό σας, αλλά των άλλων(άλλο πάλι κι αυτό)-την
έννοια της Ελλάδας, που περικλείει δεκάδες έννοιες τις οποίες ποτέ δεν έχετε
κατανοήσει. Την υπερασπίζεστε με μέσα που ποτέ δεν ταίριαζαν με τη φιλοσοφία
της Ελλάδας. Και το αστείο είναι ότι πείθεστε σε ανθρώπους τραμπούκους που
απαιτούν σεβασμό, αλλά δεν ξέρουν να τον κερδίζουν. Για ποια Ελλάδα λοιπόν
αγωνίζεστε; Για μια Ελλάδα που ποτέ δεν έχετε κατανοήσει;
Η χώρα δεν πάει καλά. Έτσι δεν είναι; Ζω για τη στιγμή που
κάποιοι από εσάς θα βγουν εκτός συνόρων αναζητώντας δουλειά και ελπίζω εκεί να
πέσετε επάνω στο δικό τους 7%, γιατί-πιστέψτε με-εκεί θα είστε εσείς οι
ανεπιθύμητοι. Κάντε δοκιμές από τώρα, για το αν το μπλε του μώλωπα ταιριάζει
και στο δικό σας πρόσωπο. Και όχι, ούτε αυτό είναι αστείο.
Δευτέρα πρωί
…γέλασα. Δηλώσεις για την ανοδική πορεία του «κόμματος». Όψη
και λόγος που σε ένα νοήμονα θα έπρεπε να εγείρει ερωτηματικά. Μα πραγματικά
πόσο απαίδευτος και πρόβατο πρέπει να είσαι Έλληνα, ώστε να συνασπιστείς με τον
οποιονδήποτε τρόπο με το συγκεκριμένο πρόσωπο; Κι εδώ σκέφτομαι ότι σίγουρα η
ανατροφή των παιδιών που μεγαλώνουν σε αυτή τη χώρα έχει κενά…
Εν κατακλείδι
Δεν ξέρω και δε θέλω να ξέρω τι άλλο σκέφτεται αυτό το 7%,
πέρα από την προειδοποίηση-απειλή «Τρέμετε. Ερχόμαστε!», αλλά ευτυχώς ξέρω πως
το 100% των νοημόνων ανθρώπων αυτής της χώρας λέει:
«Η δική μας Ελλάδα δεν είναι στρατόπεδο με ηλεκτροφόρα
συρματοπλέγματα, αλλά ένα σταυροδρόμι με λίγο παραπάνω μπλε στη σφαίρα του
πλανήτη. Αλλά αν στ’ αλήθεια μας περισσεύει σύρμα και πρέπει να στήσουμε
συρματοπλέγματα, θα ήταν πιο σοφό να κλείσουμε μέσα εκείνους τους 440.000 της
εκλογικής διαδικασίας, σημειώνοντας με κόκκινο κραγιόν(έτσι για να έχει χρώμα)
στο κούτελό τους, των αριθμό των σκοτωμένων Ελλήνων(γιατί υποτίθεται ότι μόνο
αυτοί τους συγκινούν) από τις ιδέες των εμπνευστών του Ναζισμού».
Καλά μυαλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου