Μαθαίνοντας να μετράω

Ξέρεις...

κάτι στιγμές απλά δεν έχεις λόγια.

Σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να πεις και τρομάζεις που δε βρίσκεις τις λέξεις.

...ή που τις βρίσκεις...

Ακόμη κι εσύ που ζεις μέσα από αυτές...

Είναι φορές που το καρδιογράφημα του μυαλού σου κάνει εκείνο το μακρόσυρτο ήχο

και αποκαλύπτει την ευθεία γραμμή.

Κάποιες φορές η ευθεία κάνει τα πράγματα ευκολότερα...

δε σε μπερδεύει σε μικρούς παραδρόμους,

αλλά είναι και κάτι στιγμές που σε φέρνει αντιμέτωπο με εικόνες και σκέψεις που 

προσπαθείς με κάθε τρόπο να ξορκίσεις, 

μην τυχόν και καταφέρεις να τις αποτυπώσεις σε λόγια...

Είναι φορές που η φωνή στην άλλη γραμμή δε σου αφήνει περιθώρια...

όχι γιατί δε θέλει, αλλά γιατί δεν ξέρει...

ή επειδή ξέρει...

Τα μεγέθη για τους ανθρώπους είναι σχετικά...

Προσπαθείς να καταλάβεις...

Νομίζεις ότι τα καταφέρνεις και ξαφνικά βλέπεις στο δικό σου πίνακα άλλους αριθμούς, 

κι ο απέναντι βλέπει τους δικούς σου αριθμούς με απορία...

Αριθμοί ιδωμένοι από διαφορετικό υψόμετρο.

Αλλά τα νούμερα δεν έχουν ποτέ-πραγματικά- σημασία...

Είναι σκίτσα σε χαρτί που εσύ επιλέγεις...

Το θέμα είναι να μετράμε με διαφορετικά μέτρα...

να μετράμε με χαμόγελα, με μάτια, με βλέμματα,

με λόγια που βρήκαν το δρόμο της πραγμάτωσης...

Ξανά μαθητές...με μεγαλύτερη επιτυχία!!!