...σέρνει καράβι

Είναι-που λέτε-κάτι συζητήσεις του παραλόγου, που δε βγάζουν νόημα και εκσφενδονίζονται σαν βελάκια του dart κουβέντες άκυρες και παρ’ όλα αυτά μπορούν οι συνομιλητές να πείσουν τους άλαλους ακροατές ότι συνεννοήθηκαν.

Εν τω μέσω μίας τέτοιας συζήτησης προχτές μου πέταξε μία φράση που την έλεγε ένας καθηγητής Φιλοσοφίας στη σχολή μου. Ότι δηλαδή το ακριβοθώρητο εκείνο γυναικείο όργανο σέρνει καράβι (παρακαλείσθε να μην εμμείνετε στο χαρακτηρισμό «ακριβοθώρητο», διότι δικαίως-με τα βραζιλιάνικα που είναι στη μόδα-θα έχετε τις ενστάσεις σας). Το ξεστόμισε λοιπόν κι εγώ βρέθηκα να του εξηγώ ότι «εδώ καλά καλά βαριέμαι να σύρω το δικό μου καράβι, θα ασχοληθώ και με ξένες ιδιοκτησίες;»

Στην τελική τα καράβια τα βαριέμαι. Θέλω ένα ιστιοπλοϊκό που να το κατευθύνει ο άνεμος και να μπορεί απλά εκείνος να έχει τον έλεγχο των πανιών του. Εμένα το πολύ πολύ συνεπιβάτη με βλέπω, γιατί, αν ήθελα να ασχοληθώ με πλοία, θα δήλωνα στο μηχανογραφικό μου τη ΣΜΥΝ, που με ψιλοέπαιρνε και το όριο ύψους.

«Είναι στο χαρακτήρα» απεφάνθη, και, καθότι είχαν ήδη αρχίσει οι διεργασίες του μυαλού μου, δεν κατάφερα να ερμηνεύσω το ύφος της φωνής του.

Άρχισαν λοιπόν να προσεδαφίζονται στο ελικοδρόμιο του εγκεφάλου μου κάτι κουβέντες και συμπεριφορές αρσενικών (ο θεός να τα κάνει) που επιβεβαίωναν τη φιλοσοφική του ρήση.

Το λοιπόν

1^η περίπτωση.

Ένας φίλος τις προάλλες εγκατέλειψε την παρέα στα κρύα του λουτρού τη στιγμή που είχε φουντώσει το γέλιο, επειδή το μωρουλίνι του τού είχε βάλει χρονικό όριο εξόδου τη 1. Κι εκείνος, μόλις διαπίστωσε πως είχε ήδη πάει 1παρά πέντε, μάζεψε άρον άρον το ωραίο του χιούμορ και εξαφανίστηκε, θαρρείς πως, αν καθόταν πέντε λεπτά ακόμη, θα μεταμορφωνόταν σε κολοκυθάκι. (Και βέβαια αυτός ο τύπος είναι πάντα εκείνος που κοροϊδεύει τους άλλους σε παρόμοιες περιπτώσεις, αν βέβαια δε βρίσκεται σε σχέση). Το θέμα είναι ότι δε σκέφτηκε ούτε για μια στιγμή να παρακούσει τις διαταγές του μωρουλινίου. Εξάλλου πλέον-μετά από συνεχείς επαναλήψεις-το έχει μάθει το μάθημά του.

2^η περίπτωση.

Κατά τη διάρκεια συζήτησης ένας γνωστός μου εξομολογήθηκε με ενθουσιασμό-μάλλον επιθυμώντας να μου παρουσιάσει τα ψυχικά κάλη της συντρόφου του(ο θεός να την κάνει, μιας και ο ίδιος βρίσκεται σε μία σύγχυση με τον όρο)-πως πριν μερικές μέρες έτυχε να παρευρίσκεται στην ίδια εκδήλωση με την πρώην του(ο θεός να την κάνει κι αυτήν) και η νυν του-μητέρα Τερέζα-τον παρακίνησε με αρκετή επιμονή να πάει να της μιλήσει, γιατί θα ήταν αγένεια-όπως ισχυρίστηκε-να την αγνοήσει. «Μα πόσο χάπατα είναι οι άντρες!» σκέφτηκα αίφνης.(αυτό με το χάπατο μου θυμίζει μια άλλη ιστορία που την έχω πρόσφατη και να θυμηθώ να τη μοιραστώ μαζί σας).

Κάθε νοήμων νους, που σέβεται τον εαυτό του, θα καταλάβαινε αμέσως πως μία τέτοια συμπεριφορά κάθε άλλο παρά μία κουλ γκόμενα χαρακτηρίζει, Προφανώς σκοπός της είναι να ψαρέψει κινήσεις, ματιές και συμπεριφορές. Και στην τελική τι με νοιάζει εμένα αν ο Μήτσος-θυμάστε, να μην επαναλαμβάνομαι-πάει να μιλήσει ή όχι στην πρώην του. Γούστο του, καπέλο του! Σιγά μην ασχοληθώ και με αυτό τώρα.(Βέβαια ο τύπος αυτός μια χαρά πείστηκε για τις αγνές προθέσεις της καλής του).

3^η περίπτωση(και φαρμακερή που λέγαμε παιδιά).

Εδώ τα προπτυχιακά και τα μεταπτυχιακά «δίνουν και παίρνουν», η ανεργία των πτυχιούχων έχει χτυπήσει κόκκινο της φωτιάς και σε γνωστή βιομηχανία της Μακεδονίας κατέληξε να «κόβει και να ράβει» γκόμενα της αλλοδαπής, με υποτυπώδη ελληνικά και άνευ άλλων γνώσεων(γραμματικών εννοώ). Οι απολύσεις και οι μειώσεις ωραρίων «πάνε κι έρχονται» και η εν λόγω, ακλόνητη στη θέση της να ζουζουνίζει στο χάπατο-εργοδότη, που την ταΐζει το χαβιάρι(που προσωπικά σιχαίνομαι) στο στόμα. (Στην προκειμένη περίπτωση ο τύπος έχει αφήσει το καράβι να το σέρνει εκείνη, καθώς και μόνο στην ιδέα της ύπαρξής της στο διπλανό γραφείο, τα χέρια του είναι απασχολημένα).

Από την άλλη, ίσως και να έχουν δίκαιο οι γκόμενες-καραβοσύρτισσες. Μάλλον εγώ που εκπέμπω στη συχνότητα του «ο καθένας είναι υπεύθυνος για το καράβι του» δεν μπορώ να κατανοήσω πλήρως το θέμα, αλλά έλα ντε που δεν έμαθα ποτέ να νιαουρίζω… Και στην τελική-γιατί αρχίζει να μου γυρνάει και το μάτι- εκτιμώ περισσότερο ένα ακριβοθώρητο που πράττει κατά βούληση, παρά εκείνο που τρώει τα νιάτα του σέρνοντας καράβια.

http://www.kristiboni.gr/2011-05-19-10-33-48/2011-05-19-14-19-59/429-sernei-karavi.html