Συνηθίζεις να κρατάς το αιδοίο σου απασχολημένο
με ανούσιους συνουσιασμούς,
Μα τη σκουριασμένη πόρτα της
ψυχής σου,
κλειδωμένη με 13 κλειδιά.
Τώρα που την άνοιξες,
βίαια κοράκια όρμησαν
στην ελευθερία.
Αφέθηκες κι εσύ
σε πέντε γλυκόλογα
και δέκα παπαριές.
Άφησες στο σάπιο σου κενό
να φωλιάσει ένα γεμάτο βλέμμα.
Έτσι βιάστηκε η ψυχή σου
στη στροφή της σκέψης.
Την έβλεπε εκείνος,
ο επιβήτορας του εαυτού του,
να ξεσκίζεται κάτω από το
περιπαικτικό βλέμμα
μιας έννοιας φθαρμένης,
Και έραινε με δάφνες
το αντρίκιο του κατόρθωμα,
καθώς το ανικανοποίητο αιδοίο σου
του φώναζε πως άρχισε να σκουριάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου